Verdin mi yedi veren olacak,
Kurdu kuşu dört mevsim doyuracaksın!
Koktun mu koyuna kuzu gibi kokacak,
Kokunu Uzartık’ın kesmesine izin vermeyeceksin!
Soğanlı, domatesli bulgur pilavı gibi kokacak,
Kokunda ana rayihası taşıyacaksın!
Çayırda mor koyunu geven kuzu,
Harmanda taze çekilmiş düven gibi kokacaksın!
Ekmekte, kömbede, kuymakta kokacak
Kokusunda anası olacak insanın!
Dedesi sakalında, karavlık sakızında kokacak,
Börtü böcek gelmeyince anlamsız koktuğunu anlayacaksın!
Kokuların seni öyle çoğaltacak ki
Koktuğun kadar yaşadığını fark edeceksin!
Aniden olacak çocuğum, birdenbire
Ana sütü gibi kokmak isteyeceksin!
Her ananın her yavrusunu nasıl beslediğini hayretle görecek,
Analığın doğurmakla ilgisinin olmadığını yüreğinde hissedeceksin!
İşte o zaman hiçbir anaya dil uzatmayacak,
Dilini ana dili gibi tertemiz kılacaksın!
Ey benim düşünenim, kafa yoranım,
Beklentisiz verenim, gündüzü gecesine katanım!
Unutma! Boşuna var olmadın,
Ölmedin sen yedi verensin!
Gözlerinden öperim!
Kemal YILMAZ
